11 July 2007


Ναι στη φυσική αναγέννηση του δρυμού της Πάρνηθας

Όχι στην αναδάσωση


Το οικοσύστημα του δρυμού της Πάρνηθας (αλλά και όλων των άλλων καμμένων δασών) πρέπει να χαρακτηριστεί υπο αναγέννηση δάσος και να αφεθεί στην ησυχία του.

Η μόνη ανθρώπινη παρέμβαση που χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι η προστασία από την καταπάτηση και τη βοσκή και η πυρασφάλεια του διασωθέντος δάσους.

Τα υπόλοιπα είναι δουλειά της Φύσης, η οποία μπορεί να αναγεννηθεί φυσικά και να επαναδημιουργήσει τη χαμένη βιοποικιλότητα του οικοσυστήματος, για να μπορέσουν να ξαναβγούν οι ντόπιες ποικιλίες από δρύες και πλατάνια, οξυές κι μαύρα πεύκα.

Η αναδάσωση δεν κάνει δάση αλλά ουσιαστικά άχαρες, αφύσικες μονοκαλλιέργειες δέντρων.

Μιά νέα μελέτη δασικών εκτάσεων που κάηκαν τη δεκαετία του ’90 στη βόρεια Καλιφόρνια συμπεραίνει ότι υπάρχει αρκετή έως θαυμάσια πιθανότητα για να αναγεννηθεί φυσικά ένα επαρκές επίπεδο κωνοφόρων, σε περιοχές όπου δεν έγινε αναδάσωση.

"Όταν αφεθούν στη φυσική αναγέννηση, φαίνεται ότι τα κωνοφόρα μπορεί να επιστρέψουν πιό αργά αλλά με περισσότερη ποικιλία από ότι με την αναδάσωση, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις πάντα επανέρχονται," είπε ο David Hibbs υπεύθυνος της έρευνας και καθηγητής του πανεπιστημίου του Oregon.

Η φωτιά κάνει το χώμα λιγότερο όξινο και το ποσό των θρεπτικών συστατικών που είναι διαθέσιμα στα φυτά αυξάνει. Γι’αυτό και τα φυτά ξεσπούν σε κατάφυτη ανάπτυξη μετά τη φωτιά.

Το πως το δάσος αναπτύσσεται ξανά εξαρτάται από το τύπο της φωτιάς και από το τι επέζησε μετά από αυτήν. Το ποσοστό του θόλου του αρχικού δάσους που παραμένει και τα οργανικά απομεινάρια επηρεάζουν το τι αναπτύσσεται μετά.

Τα κουκουνάρια – ο κύριος μηχανισμός αναγέννησης – με ασφάλεια προστατεύουν το νέο δάσος. Ακόμα και όταν μια φονικά ζεστή φωτιά σκοτώσει τα πεύκα, συχνά τα νεκρά δέντρα περιέχουν ώριμα κουκουνάρια και οι σπόροι επιβιώνουν.

Οι σπόροι μπορούν να αντέξουν θερμοκρασίες των 900° για σύντομο διάστημα. Η ζέστη από τη φωτιά κάνει τα κουκουνάρια να ανοίξουν και να απελευθερώσουν τους σπόρους. Μέσα σε 5 με 10 χρόνια το δάσος ξανασπέρνεται με σπόρους.

Μετά τη φωτιά τα περισσότερα κωνοφόρα ξαναγίνονται σε περίπου 25 χρόνια. Το γρασσίδι και τα λουλούδια έρχονται στις καμμένες περιοχές και γρήγορα ξαναβγάζουν σπόρους, απολαμβάνοντας τα εξτρά θρεπτικά συστατικά.

Η φυσική αναγέννηση του δάσους είναι σίγουρη αλλά είναι θέμα χρόνου.