Πόσο ελαφριά πατάτε πάνω σε αυτή τη Γη;
Από τη Linda P. Beckerman, Ph.D. lbeckerman@cfl.rr.com
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΤΥΑΚΟ ΤΟΠΟ
THE GLOBAL
ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ
http://www.gdrc.org/uem/footprints/beckerman.html
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ :
Urban and Ecological Footprints
Οι ήρωες των αμερικανικών θρύλων Paul Bunyan και Babe το μπλε βόδι βάδιζαν βαριά επάνω σε αυτήν την Γη. Μια εκδοχή της ιστορίας λέει, "τα ίχνη που έκαναν γύρω απ τη Μινεσότα γέμισαν και έκαναν τις 10.000 λίμνες." Μια άλλη λέει για τον Babe ότι "οι πατημασιές του ήταν τόσο μακρυά η μια από την άλλη ώστε ήταν αδύνατο να τον ακολουθήσει κανείς και τόσο βαθιές που ένα άτομο που έπεφτε σε μία απ’αυτές θα μπορούσε να βγεί έξω με δυσκολία και μόνο μ’ένα μακρύ σχοινί".
Νομίζετε ότι ο οικολογικός αντίκτυπος των ιχνών σας δεν μοιάζει με αυτό; Ίσως κάνετε απολύτως λάθος. Ο Mathis Wackernagel και ο William Rees έχουν ορίσει το οικολογικό σας αποτύπωμα ως το ποσό εδάφους που χρειάζεσται για να υποστηρίξει τον τρόπο ζωής σας. Αυτό σημαίνει το έδαφος για να παραχθούν όλα τα πράγματα που χρειάζεσται για να επιζήσετε και να ευημερήσετε και το έδαφος που χρησιμοποιείται για να ξεφορτωθεί όλα τα απορρίματα που αφήνετε πίσω.
Ας ρίξουμε μια ματιά στο πόσο έδαφος ανά άτομο αντιστοιχεί αυτό. Εδώ είναι μερικοί από τους πιό πρόσφατους υπολογισμούς του Οικολογικού αποτυπώματος , όπως δημοσιεύτηκαν το 1999 και σε μια νεότερη αναπροσαρμογή στην Έκθεση του Ζωντανού Πλανητη το 2002.
Αυτοί εκθέτουν, ανά χώρα, το μέσο αριθμό στρεμμάτων που καταναλώνει κάποιος συνεχώς σε όλη τη διάρκεια ζωής του:
Αμερικανοί -96
Νορβηγοί -80
Αυστραλοί -76
Καναδοί -68
Ιαπωνες -48
Ιταλοί -28
Κινεζοι -12
Ινδονήσιοι -9
Κολομβιανοί – 9
Τι σημαίνει λοιπόν όλο αυτό; Εάν είστε Αμερικανός πιθανόν δεν βλέπετε ποιο είναι το θέμα. Στο κάτω κάτω ", θα πείτε," είναι ένας μεγάλος πλανήτης και υπάρχει πολύ έδαφος. Απλά είμαστε πιο "πολιτισμένοι" από τους Ινδονησίους ". Αλλά όντως υπάρχει τόσο πολύ βιολογικά χρησιμοποιήσιμο έδαφος διαθέσιμο ανά άτομο σε αυτόν τον πλανήτη, κατά μέσο όρο περίπου 18 στρέμματα, και θα ήταν καλό να αφεθεί κάτι για τις αντιλόπες, τους λαγούς και τις αρκούδες.
"Και λοιπόν τι θα γίνει εάν καταναλώνω συνεχώς 96 στρέμματα για την παραγωγή αγαθών και τη ρίψη απορριμμάτων;" Μπορείτε να ανταπαντήσετε. "Πληρώνω για αυτό,έτσι δεν είναι "; Υποθέτοντας ότι δεν ζείτε βασιζόμενοι στον εαυτό σας σε αυτά τα 96 στρέμματα, πληρώνετε για αυτό. Αλλά σε ποιά τιμή; Ας πάρουμε μόνο δύο παραδείγματα της τιμής που καταβάλλουμε. Ας επιλέξτουμε το νερό ως πόρο μας και την χρήση του για άρδευση. Και ακόμη μόνο ένα αποτέλεσμα του τρόπου που ξεφορτωνόμαστε τα απορρίματα μας.
Αυτή τη στιγμή αντλούμε τόσο πολύ νερό από τον ποταμό Κολοράντο που συνήθως στερεύει προτού φθάσει στον κόλπο του Μεξικού. Αυτό συμβαίνει επειδή όλο και περισσότεροι άνθρωποι παίρνουν νερό για οικιακή χρήση και για λόγους άρδευσης. Όταν το ξηρό έδαφος έχει υπο-αρδευτεί επειδή δεν υπάρχει αρκετό νερό, τα άλατα συσσωρεύονται στο χώμα. Μετά από λίγο καμμία καλλιέργεια δεν μπορεί να μεγαλώσει εκεί. Γι’αυτό οι Ρωμαίοι διασκόρπιζαν αλάτι στα χωράφια των εχθρών τους. Και τώρα το αλάτι συσσωρεύεται στο έδαφος που αρδεύεται από τον ποταμό Κολοράντο.
Έτσι καθώς ο πληθυσμός αυξάνεται, το ποσό εδάφους διαθέσιμο για το κομμάτι των 96 στρέμματων σας μειώνεται. "Διάολε", λέτε, "θα αφαλατώσουμε απλά τους ωκεανούς και έπειτα θα έχουμε πολλή ποσότητα καλού καθαρού νερού για περισσότερη άρδευση. Τελικά, οι Ισραηλινοί δεν έκαναν την έρημο να ανθίσει; Και χρησιμοποιούν πολύ αφαλατωμένο θαλασσινό νερό εκεί."
Έχουμε αρχίσει ήδη να το κάνουμε αυτό στην Τάμπα, της Φλώριδας, όπου πετούν το αλάτι πίσω στον κόλπο. Ένα μικρό ποσό λένε. Δεν θα μπορούσε να βλάψει κανένα πράγμα. Αυτό ακριβώς είναι ότι συνήθιζαν να λένε για τα απορρίματα. Πριν από τις χωματερές πετούσαμε τα απορρίματα στον ωκεανό σαν να ήταν απλά μια σταγόνα σε κάδο και ο καθένας έλεγε ότι θα πείραζε επειδή ο ωκεανός ήταν τόσο μεγάλος.
Αλλά τώρα οι χημικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένων των βαριών μετάλλων και του υδραργύρου, από τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις και τα αγροκτήματα ρέουν μέσω του ποταμού στον ωκεανό. Τα αλιευτικά σκάφη, τα φορτηγά πλοία, και τα κρουαζιερόπλοια πετούν τα απορρίματα τους στη θάλασσα, ακόμα κι αν υποτίθεται ότι δεν πρέπει. Τα απορρίματα που αφήνονται στις παραλίες παρασύρονται στη θάλασσα. Σήμερα στις ΗΠΑ επεξεργαζόμαστε τα ακατέργαστα λύματα μας, αλλά σε πολλές πόλεις έχουμε " ατυχήματα" όπου πετούν τα ακατέργαστα λύματα και πληρώνουν μόνο πρόστιμα όταν πιάνονται. Έχουμε όλοι ακούσει για τις κλειστές παραλίες λόγω των πάρα πολλών αποχετευτικών λυμάτων ή επειδή ιατρικά απόβλητα έχουν ξεβραστεί στην ξηρά. Και δεν έχουν σταματήσει όλες οι χώρες να πετούν τα απορρίματά τους στον ωκεανό αντί της χρησιμοποίησης χωματερών.
Το 1991 ο Tim Benton, ένας αμερικανός επιστήμονας επισκέφτηκε την ατόλλη Ducie στο Νότιο Ειρηνικό, η οποία είναι τόσο απομακρυσμένη - είναι 3000 μίλια από την κοντινότερη ήπειρο. Βρήκε πάνω από 950 μέρη απορριμμάτων σε μια έκταση 1,5 μιλίου παραλίας. Να τι βρήκε όπως παρατέθηκε στην έκθεση Ωκεάνιος πλανήτης , και στη Πύλη πληροφοριών για τη παγκόσμια θαλάσσια ρίψη απορριμάτων,:
14 καφάσια (μπουκαλιών), 71 πλαστικά μπουκάλια (ποτά, είδη τουαλέτας), 171 μπουκάλια γυαλιού (από 15 χώρες), 18 βάζα, 268 σπασμένα πλαστικά κομμάτια, 74 λαιμούς μπουκαλιών, 29 κομμάτια πλαστικού σωλήνα, 44 κομμάτια σχοινιού, 25 παπούτσια, 6 λάμπες φθορισμού, 6 λάμπες, 7 δοχεία αεροζόλ, 7 κουτάκια τροφίμων/ποτών, 2 αναδιπλόυμενες οροφές αυτοκινήτων, 4 δοχεία βενζίνης, 2 γάντια (1 ζευγάρι), 1 κονσέρβα κρέας (που διέρρεε αλλά άθικτη) 3 αναπτήρες τσιγάρων (που δεν δούλευαν), 2 κεφάλια κούκλας (1 αρσενικό, 1 θηλυκό), 8 φύλλα χαλκού από ναυάγια, 1 ρόδα ,1 παιχνίδι αεροπλάνο, 1 σουρωτήρι τσαγιού, 1 μπάλλα (τρυπημένη), 1 πατάκι αυτοκινήτου , και 1 εισπνευστήρα άσθματος.
Όλα αυτά τα απορρίματα που βρίσκονται στον ωκεανό βρίσκουν τον δρόμο τους στην τροφική αλυσίδα. Μόλις πρόσφατα ενημερωθήκαμε από τις ειδήσεις ότι οι έγκυες γυναίκες συνιστάται να αποφεύγουν την υπερβολική κατανάλωση ορισμένων ποικιλιών ψαριών λόγω των επιπέδων υδραργύρου που περιέχουν.
"Και λοιπόν", εσείς λέτε. " Εμείς οι αμερικανοί είμαστε μεγαλοφυίες της τεχνολογίας. Απλά θα βρούμε μια τεχνολογική λύση για όλα εκείνα τα 96 στρέμματα που χρειάζομαι για να με υποστηρίξουν." Αλλά όλα αυτά τα 96 στρέμματα δεν είναι εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι διεσπαρμένα σε όλο τον κόσμο.
Παραδείγματος χάριν, στέλνουμε τόπια υφάσματος στο εξωτερικό στην Κίνα που μετατρέπεται σε ιματισμό και στέλνονται πίσω σε μας σε φτηνότερες τιμές από όσο μπορούμε να παραγάγουμε τοπικά. Αυτό απαιτεί να χρησιμοποιήσουν το έδαφος τους για να χτίσουν μεγάλα εργοστάσια και να αγοράσουν τον εξοπλισμό έτσι ώστε να μπορούν να εκτελέσουν την εργασία σε αυτά τα εργοστάσια. Η κατασκευή του εξοπλισμού χρησιμοποιεί πόρους, όπως ακριβώς και η λειτουργία του. Και παράγουν επίσης απορρίμματα για να το κάνουν αυτό για μας. Έτσι έχουμε μεταφέρει ένα μέρος των 96 στρεμμάτων μας στην Κίνα.
Επίσης, αφού τους πληρώνουμε για να κάνουν αυτά τα πράγματα για μας σε ρυθμούς υψηλότερους από αυτούς που κανονικά μπορούν να κάνουν, ανεβαίνουν προς τα επάνω στη τροφική αλυσίδα καταναλωτισμού. Έτσι το αποτύπωμα τους αυξάνεται. Στην πραγματικότητα, με σπάνιες εξαιρέσεις, το αποτύπωμα του καθενός αυξάνεται.
Έτσι το μεγάλο ερώτημα είναι: Πότε θα ξεμείνουμε από χρησιμοποιήσιμο πλανήτη; Και η απάντηση είναι ότι ήδη ξεμένουμε. Εάν θέλετε να αξιολογήσετε το αποτύπωμα σας, τότε δοκιμάστε Το κουίζ Οικολογικού Αποτυπώματος (The Ecological Footprint Quiz). Έκανα αυτό το απλό κουιζ, και έδειξε ότι εάν ο καθένας στον πλανήτη ζει με το τρόπο που ζω εγώ, θα χρειαζόμασταν 7,5 πλανήτες.
"Μα υπάρχει πολύς ελεύθερος χώρος εκεί έξω", λέει ο καθένας. Υποθέτω ότι εννοούν ότι δεν έχει καλυφθεί ακόμα με μπετό. Αλλά μην έχετε κανέναν φόβο, εδώ στις ΗΠΑ οδηγούματε απερίσκεπτα στην επίστρωση όσο πιο πολλού εδάφους μπορούμε. Επειδή συνεχίζουμε να κάνουμε παιδιά. Και όλα μεγαλώνουν και χρειάζονται σπίτια για να ζήσουν. Και δρόμους για να οδηγούν. Και αυτοκίνητα για να οδηγούν στους δρόμους έτσι ώστε να μπορούν να πάνε στη δουλειά. Και περισσότερες επιχειρήσεις για να τους παρέχουν αυτήν τη δουλειά. Και όλο αυτό παίρνει ακόμα ένα μεγάλο κομμάτι 96 στρεμμάτων ανά άτομο από τον πλανήτη μας.
Εάν είστε η χαρακτηριστική αμερικανική οικογένεια, έχετε δύο παιδιά, και ως οικογένεια καταναλώνετε 384 στρέμματα. Μπορεί να σκεφτείτε ότι το μωρό χρησιμοποιεί λιγότερους πόρους από έναν ενήλικο, αλλά κάθε χρόνο θέλουν ρούχα, θέλουν πιό πολλά πλαστικά παιχνίδια, και περνούν ώρες μπροστά από τα τροφοδοτούμενα με ηλεκτρισμό παιχνιδια στη TV ή τον υπολογιστή. Τελικά εκείνο το παιδί θα μετατραπεί σε έναν υπερκαταναλωτικό ενήλικο που θα πετάει στη Χαβάη για διακοπές.
Εάν είναι 384 στρέμματα για μια οικογένεια δύο παιδιών, τι γίνεται με μια οικογένεια με πέντε παιδιά; Αυτό απαιτεί ένα χοντρό κομμάτι 672 στρεμμάτων του πλανήτη για να υποστηρίξει την οικογένεια τους. Εάν προσθέσουμε και το υπόλοιπο των ανθρώπων που ζουν στη γειτονιά σας, και έπειτα το υπόλοιπο της κωμόπολης ή της πόλης, τότε είναι πολλά χοντρά κομμάτια στρεμμάτων γης. Έτσι λοιπόν για μαντέψτε; Δεν είμαστε πάρα πολύ μακριά από τις 10.000 λίμνες του Paul Bunyan και του Babe. Και για την οικογένεια των δύο παιδιών σας μόνο, θυμηθείτε ότι όλα εκείνα τα χοντρά κομμάτια των 384 στρεμμάτων είναι κατανεμημένα σε όλο το πλανήτη. Όπως ακριβώς τα ίχνη του Babe έτσι και τα δικά σας τώρα είναι τόσο μακρυά το ένα από το άλλο που είναι αδύνατο να τα ακολουθήσουμε και μερικά από αυτά είναι τόσο βαθιά που ένα άτομο που θα πέσει μέσα σε ένα από αυτά θα μπορούσε να βγει έξω μόνο με ένα μακρύ σχοινί.
Για περισσότερες πληροφορίες για τα οικολογικά αποτυπώματα, επίσκεφτείτε τον δικτυακό τόπο:
No comments:
Post a Comment